مسائل جنسی و چند نمونه از سوالات شايع كودكان و پاسخ درست به آنها

سوالات شایع:

بچه چه جوري درست مي‌شه؟

(در حاليكه با دست به شكم‌تان اشاره مي‌كنيد) اين تو يك جاي خيلي گرم و راحتي كه بهش مي‌گن بچه‌دان يا رحم ، بچه اون تو بزرگ مي‌شه.

من چه جوري رفتم تو شكمت؟

من و بابايي‌ات وقتي همديگر رو خيلي دوست داشتيم آن وقت تصميم گرفتيم بچه‌دار بشيم و تو رو داشته باشيم و با هم خوابيديم و تو خيلي كوچك بودي و رفتي تو شكم من (يادتان نرود بچه‌ها افكار جادويي زيادي دارند).

من چه جوري از شكمت اومدم بيرون؟

براي كودكان كم سن و سال: وقتي تو به اندازه كافي بزرگ شدي ما رفتيم بيمارستان و دكتر تو‌رو از شكم من بيرون آورد.
براي سن‌هاي دبستاني: ما رفتيم بيمارستان بعد دكتر با جراحي شكم من‌رو باز كرد و تو‌رو آورد بيرون و يا اينكه با تصاوير شماتيك نشان دهيد چگونه جنين از رحم وارد مهبل و از آنجا خارج مي‌شود.

سِكس چيه؟

وقتي دو نفر (زن و مرد) همديگرو خيلي دوست داشته باشند و بخواند دوستي‌شون به هم نشان بدهند يه جور خاصي همديگر‌رو بغل و نوازش مي‌كنند. در سنين بالاتر مي‌توان به كمك كتابهاي آموزشي عمل ارتباط جنسي را به صورت بسيار ساده و درست نشان داد.

چرا وقتي تو و بابايي تو اطاق خوابيديد من بدون اجازه نمي‌تونم بيام تو؟

ببين عزيزم، هر كس دوست داره حريم خصوصي داشته باشه و يه زمانهايي تنها باشه و كسي مزاحم نشه. همين طور كه تو بعضي موقع‌ها داري تو اطاقت بازي مي‌كني يا دستشويي هستي دوست نداري كسي سرزده و يه مرتبه بياد تو. من و بابايي هم وقتي تو اطاقيم دوست داريم تنها باشيم. واسه همين هم وقتي برادرت (خواهرت) تو اطاقتش رفته و در‌رو بسته بايد اول در بزني و از اون بپرسي كه مي‌توني بري تو اطاقش، بعد كه اجازه داد دررو بازكني و بري داخل.

نشان دادن دستگاه تناسلي به همديگر

كودكان پيش دبستاني بدليل داشتن حس‌كنجكاوي تمايل دارند كه دستگاه تناسلي جنس مخالف را ببينند. در صورت مواجهه با چنين مسئله ای بايستي بدون اينكه واكنش تندي از خود نشان داد فقط توضيح داد كه ناحيه تناسلي قسمت خصوصي افراد است و نبايستي به كسي نشان داده شود و اجازه داد به آن دست بزند. استفاده از كتابهاي آموزشي مصور در رفع اين كنجكاوي بسيار كمك كننده است.

بازي كردن و وَرفتن با دستگاه تناسلي

در خردسالان (معمولاً 5/1 تا 3 ساله) تحريك ناحيه تناسلي به روشهاي مختلف (با دست يا ماليدن پاها به هم و …) يك امر نسبتاً شايع و كاملاً طبيعي است و تنها اقدامي كه والدين بايستي در چنين مواردي انجام دهند اين است كه بدون انگشت گذاشتن روي آن مسئله، به نحوي ذهن كودك را منحرف كنند (برپا كردن بازي بهترين روش است). اگر شدت اين مسئله آنچنان زياد است كه موجب مختل‌شدن فعاليت طبيعي كودك مي‌شود آنگاه بهتر است با پزشك مشورت شود.

این مقاله برگرفته شده از کتاب: پرورش،تربیت و مراقبت از کودکان و نوجوانان 2 تا 5 سالگی